«Oculos que non vide, corde que non senti»

Elena Valenciano
Deputata del PSOE in Parlamento Europee

Iste pare esser le motto que ha inspirate al Consilio Europee. Milliones de esseres human fugi del guerra, del fame, e del desperation. Conflicto de Syria ha generate jam circa de 4 milliones de refugiate que on agglutina in paises vicin. Turchia ha albergate in su territorio plus de 1.5 milliones de syrios. Un quarta parte del population de Libano son personas displaciate qui cerca asylo. E durante illo, le Union Europee, al tempore que reclama a illes paises vicin –multo minus ric que nos– le apertura de lor frontieras proque pote entrar tote displaciate, non ha essite capace que acceptar in su sen plus que un pauco decenas de milles de illos.

Quando es dece duo milliones de personas que ha tenite que abandonar lor domos en Syria, heri in Consilio Europee le debatto era si acceptar 5.000 o 10.000 refugiate plus pro tote U.E. Non mesmo on attingeva un accordo pro ille minime.

Illo es le monstra, in nude terminos, de quanto erronee es nostre prioritates ante un crise humanitari plus grave de nostre historia recente. Durante governamentos continua insistente en solutiones de character quasi militar –sempre basse le schema dominante del defensa y securitate–, nos sequera equivocate, e lassante nostre obligationes international, politic, e moral.

Blocar vias legal pro immigration, limitar derecto de asylo, clauder frontieras terrestre, destruer povres imbarcationes o pulsar un pauco plus illac a centenarios de milles de personas que besonia exir non facera disparer le problema. Al tractar de non vider que succede, nos on converte in complice del drama.

«Oculos que non vide, corde que non senti?»,  Si, il pare que le corde de Europa tosto non va a sentir nihil.

Traducite a Interlingua pro Pedro Ruiz Hidalgo (РΞŦЯUȘ ΡΞŦЯŌRUΜ)
@pedroruizhidalg